Obsessive Compilations

Little pedantic however thematically my thoughts sound, the monkey roots spell out a Mancunian twang. How deep does it spring? How muddy is my water? Speak. Justify my mutilations and share it like a drunk cunt. Everything is a web when you magnify it these days. But what to weave and how I ask myself. Speaking cryptically – again, off on my tandem – Rumplestiltskin unseen imp I am – Without the gold. Left foot in mouth – tearing myself in two. Cycle again and seen unseen sectioned. Another week of white walls. Perspiring men, nurses, magazines.Sleep now. Best not Dwell. Lurk instead. Night. Night never again, the memory came again keen, amoral for something stronger. The wheel spins the thread.

Gamma-Butyrolactone

Embryonic imageries cling to me at 5 o’clock in the morning. my laptop hums luminous blue, cold, unemotionally cut adrift – intrinsically odd, gazing at my bellybutton picking out the fluff. i gulp down an oily mixture: pulpy orange & gbl. tenuous elation – nausea distant indifference, floating lucid dreamlike, anatomy stuffed full – plump cotton wool – soft clay, unconsciousness slowly conscious. the machine makes a distant whistle. i switch on a light…faces abnormal – badly painted clowns. they unsettle the screen….

I prepare for a seizure. deja vu. deja vu.

Artworks From the Toward the Unknown Machinery of Freedom series /2020/ Hand Sketch and digital

by Reza Pourdian

نوعی آزمایش اجتماعی در معیارهای هترونورمیتو. سعی کردم که مهیای کانسپت آرتیست شدن برای صنعت سرگرمی شوم، اما چیزی من را تا کنون از این مسیر دور نگه داشته. نوعی تن زدن. نوعی  فرار.  آموزش مناسبی در زمینه‌ی آرت ندارم. از وقتی یادم می‌آید تمام تلاشم  بازتولید چیزی بوده که در فیلم‌های علمی تخیلی و انیمه‌ها می‌دیدم؛ مکاها، سفاین و چیزهای تکنولوژیک، اما جایی این تلاش به مسیر دیگری رفت. در طول این سال‌ها همه‌ی مسیرهای ممکن برای طراحی کانسپت آرت را کنار گذاشتم

Texts by Callum Leckie, a 34 year old artist and writer. twitter: callec6